Om zo snel mogelijk tot stilstand te kunnen komen, moet je een paar keer stevig het rempedaal intrappen. Pompend remmen heet dat. Proefondervindelijk is namelijk vast komen te staan dat degene die bij een noodstop het rempedaal blijvend hard intrapt, een langere remweg nodig heeft en bovendien nog maar moet afwachten waar hij terechtkomt. Probeer het maar eens als er sneeuw ligt. Ik heb nog een ANWB-slipcursus gevolgd in de tijd dat ABS een voor velen onbereikbare optie was bij de aanschaf van een nieuwe auto. Veel tijd werd besteed aan stoppen, terwijl de naam van de cursus iets anders suggereerde. Remmen en slippen hebben nu eenmaal niets met elkaar te maken. Integendeel. Wie slipt, moet niet remmen!
Pompend remmen is ook verstandig als je steeds sneller bergafwaarts gaat. Wie wel eens in de bergen heeft gereden, weet dat. Hoop ik. Langdurig remmen leidt tot verhitting van het remsysteem en uiteindelijk zelfs tot het uitschakelen ervan. Oeps daar ga je. En niet elke afdaling is voorzien van een grindbak waar je in uiterste nood je combinatie in kunt sturen om de zaak tot stilstand te brengen. Met de nodige schade, dat dan weer wel.
De huidige toename van het aantal ziekenhuisopnamen kun je best vergelijken met een sterke afdaling. Als je niets doet, ga je steeds harder en op zeker moment is er geen houden meer aan. Met mijn slipcursuscertificaat in gedachten verwacht ik eenzelfde koelbloedigheid van de overheid als mij indertijd is bijgebracht. Helaas. De strategie is gekozen die mij juist is afgeleerd. Voorzichtig steeds dieper het rempedaal intrappen maakt onbeheersbaar en eindigt uiteindelijk met een enorme klap in de grindbak, zo die al bestaat.
Hadden we maar eerder een paar keer de boel even op slot gezet. Niet leuk, maar dan weet je wel waar je uitkomt.