Het vinden van muzikanten blijkt behoorlijk lastig te zijn. Het lijkt een uitstervend ras, terwijl de toenemende verkoop van instrumenten en accessoires juist het tegendeel lijkt aan te tonen. Toch vang ik bot. Aan mijn zoekgebied kan het niet liggen, dat immers geheel Zuid-Holland bestrijkt. Vele facebook-groepen en oefenruimten – die dè ontmoetingsplaats zouden moeten zijn voor muzikanten – zijn gesierd met mijn oproepen om toch vooral te reageren. Zonder resultaat. Aan leeftijdsdiscriminatie doe ik niet. Ras, geaardheid en geloof – zolang het (het ontbreken van) een religie betreft – speelt geen enkele rol. Artikel 1 van de grondwet zeg maar, hoewel er één aspect is dat wel degelijk een barrière vormt. Waar politiek om de hoek komt kijken ben ik namelijk wat voorzichtiger geworden. Ik geloof in een samenleving waarin iedereen op een behoorlijke manier kan samenleven en heb een zwak voor diegenen die bedolven dreigen te worden, waar zij ook vandaan komen. Daarbij houd ik mij graag bij de feiten en ben ik van nature niet achterdochtig. Kortom, een ouwe hippie die op zijn ouwe dag nog onbekommerd lekkere muziek wil maken. Eigen muziek dan, zelf geschreven om gezamenlijk uit te kunnen werken tot een aangenaam arrangement.
En daar wringt ‘em de schoen. Vrijwel alle amateurs die ik ontmoet in popcentra en op sociale media willen wel spelen, maar dan covers. Een aantal fanatiekelingen gaat nog een stap verder en wil zo natuurgetrouw mogelijk de muziek van hun helden naspelen. En ja, dan praat je in mijn optiek niet over muzikanten, maar instrumentalisten die partijen herhalen of, korter gezegd: kopieerapparaten. Hiermee zeg ik niets over kwaliteit of vaardigheid, het niveau kan immers heel hoog liggen, maar met creativiteit en kunstzinnigheid heeft het niets te maken. Het kan een mooie hobby zijn voor thuis voor wie niet per sé de planken op wil, maar daar blijft het voor mij dan ook bij.
Muziek is wat dat betreft een bijzonder fenomeen. Vrijwel geen kunstvorm laat zich op zo’n grote schaal tot in detail namaken. Wat is er nu boeiend aan een schilder die doeken naverft van anderen, een beeldhouwer die een buste nabeitelt en een schrijver die…?
Stel je voor, een coverschrijver die verhalen overschrijft uit zijn favoriete boeken. Het wachten is op de tributeschrijver die alles van zijn held zo letterlijk mogelijk, inclusief interpunctie en lay-out, uit zijn toetsenbord laat rollen. Als ik dan toch iemand mag noemen, Ilja Leonard Pfeijffer verdient wel zo’n tributeschrijver.
Gekkenwerk wat mij betreft. Maar toch, Ziggo Dome is uitverkocht met “The Tribute – Live in Concert”. Ik word oud…